میثم
جهان را ما نه آنچنان که واقعاً هست می بینیم ، جهان را ما آنچنان که واقعاً هستیم می بینیم.میثم
جهان را ما نه آنچنان که واقعاً هست می بینیم ، جهان را ما آنچنان که واقعاً هستیم می بینیم.دریاب
ای علی موسی الرضا(ع)، ای پاک مرد یثربی، در طوس خوابیده
من تو را بیدار می دانم.
زنده تر، روشن تر از خورشید عالمتاب
از فروغ و فرّ شور و زندگی سرشار می دانم
گرچه پندارند دیری هست، همچون قطره ها در خاک
رفته ای در ژرفنای خواب
لیکن ای پاکیزه باران بهشت، ای روح عرش، ای روشنای آب
من تو را بیدار، ابری، پاک و رحمت بار می دانم
ای (چو بختم) خفته در آن تنگنای زادگاهم طوس
- در کنار دون تبهکاری که شیر پیر پاک آیین، پدرت،
آن روح رحمان را به زندان کشت –
من تو را بیدارتر از روح و راه صبح، با آن طرّه زرتار می دانم
من تو را بی هیچ تردیدی (که دلها را کند تاریک)
زنده تر، تابنده تر از هر چه خورشید است در هر کهکشانی، دور یا
نزدیک
خواه پیدا، خواه پوشیده
در نهان تر پرده اسرار می دانم
با هزاری دو صد، بل بیشتر، عمرت
ای جوانی و جوان جاودان، ای پور پاینده،
مهربان خورشید تابنده،
این غمین دوستدارت،
دورتر از دلگیرت
با تو دارد حاجتی، دردی که بی شک از تو پنهان نیست.
وز تو جوید (در نمانی) راه و درمانی
جاودان جان جهان، خورشید عالمتاب
این غمین غریبت را، دلش تاریک تر از خاک
یا علی موسی الرضا(ع)، دریاب
چون پدرت این خسته دل زندانی دردی روان کش را
یا علی موسی الرضا(ع) دریاب، درمان بخش
یا علی موسی الرضا(ع) دریاب.
(مهدی اخوان ثالث)
