آخرین طبیب

علی(ع) حال و روز او را از همه قشنگتر توصیب می کند. علی(ع) می گوید:«رسول الله یک طبیب دوره گرد بود.» دلش نمی آمد خیلی با ابهت بنشیند آن بالا و مریض ها شرفیاب حضور شوند. لوازم معالجه اش را برمی داشت و راه می افتاد دور شهر، پی مریض ها؛ «طیب دوراوبطبه».

یک دستش مرحم می گرفت، یک دستش «وسم» برای آنها که فقط زخم داشتند، مرهم می گذاشت. ولی بعضی ها هم دمل های چرکین داشتند؛ باید جراحی می کرد.

علی(ع) می گوید:«مرهم هایش کاری بودند؛ اثر داشتند.»؛ احکم مرتهمه و «وسم هایش هم حسابی بودند»؛ واحمی مواسمه. (نهج اللاغه خطبه108)

اول فکر کردم از همه قشنگتر را علی(ع) گفته ولی الان یک جمله حتی قشنگتر هم یادم آمد که درست این همین حال را بگوید؛ آن هم توصیف خداست از او:« برای شما پیامبری از خودتان آمده که بر او دشوار است شما در رنج بیفتید».(سوره توبه آیه128). 

 حساب دودوتایی اگر بخواهی بکنی، نسبت به بقیه پیامبران خیلی هم اوضاع برای او سخت نبود. در طائف سنگش زدند، در احد هم پیشانی و دندانش را شکستند. بقیه هم از این جور مصیبت ها داشته اند ولی از حساب دودوتایی که بزنیم بیرون، اگر حواست به حرف خدا باشد که «رنج های شما برای او گران تمام می شود، طاقتش را می برد.»، این جوری اگر چرتکه بیندازی، راستی هم چقدر سختی کشیده! اندازه نادانی و غل و زنجیرهایی که همه ما به خودمان بسته ایم اگر بخواهد رنج بکشد، اگر حرص بزند که ما را به راه بیاورد، واقعا هم چقدر کارش سخت است. 

آخرش اینکه خدا داشت تماشایش می کرد. بعد گفت:«چه اخلاق شگرفی داری»(سوره قلم،آیه4)؛ انگار که از مخلوق خودش در شگفت مانده باشد.... .

اربعین حسینی

سلام بر کسی که حرمتش شکسته شد.

سلام بر آن سرهای بالای نیزه رفته.

سلام بر آن شیرخوار کوچک.

سلام بر آن که در حمایت از دین، بی یاور ماند.

سلام بر آن که فرشتگان آسمان برگریستند.

سلام بر آن که حرمت خیمه گاهش شکسته شد.

سلام بر آن جسدهای عریان مانده.

سلام بر آن بر خاک افتادگان در بیابان ها.

سلام بر آن دفن شدگان بدون کفن.

سلام بر آن کشته ستم دیده.

سلام بر آن محاسن با خون خضاب شده.

سلام بر آن اعضای قطعه قطعه پیکرها.

سلام بر آن که سرش را از قفا بریدند. 

سلام بر آن که با خون زخم هایش غسل داده شد.

سلام بر آن لب های خوشکیده. 

خدایا روزیم گردان شفاعت حسین علیه السلام را در روز ورود به صحرای قیامت.